ยกระดับชีวิตของคนพิการด้วยการออกแบบ ‘แผนพัฒนาอาชีพรายบุคคล’ ที่มุ่งเน้นการแก้ปัญหาระยะยาวให้กับคนพิการ

ภาพจำของคนพิการในยุคนี้คือภาพของคนที่สามารถพึ่งพาตัวเองและสามารถหารายได้เพื่อเลี้ยงชีพตนเองได้ เนื่องจากมีหน่วยงานมากมายทั่วประเทศที่ทำหน้าที่ขับเคลื่อนและผลักดันคนพิการให้ได้รับโอกาสในการฝึกทักษะที่นำไปประกอบอาชีพได้ โดยมูลนิธินวัตกรรมทางสังคมคือหนึ่งในองค์กรที่ทำงานกับเรื่องนี้อย่างเข้มข้น

เพราะคนทุกคนมีศักยภาพในการพัฒนาชีวิตของตัวเอง มูลนิธินวัตกรรมทางสังคมเชื่อในแนวคิดนี้และได้จัดทำโครงการ เสริมศักยภาพอาชีพคนพิการระดับตำบลจังหวัดเลยขึ้นมา เพื่อส่งเสริมให้เกิดการจ้างงานคนพิการเพื่อทำงานในชุมชนหรือองค์กรสาธารณประโยชน์ประจำจังหวัดเลย โดยสามารถรวบรวมกลุ่มเป้าหมายมาได้ทั้งหมด 60 คน ซึ่งประกอบไปด้วยคนพิการและผู้ดูแลคนพิการ จากนั้นจึงได้กำหนดเป้าหมายของโครงการไว้ 3 ข้อ คือ 1.จะต้องได้รับการพัฒนาจนสามารถเป็นพี่เลี้ยงพัฒนาอาชีพในพื้นที่ได้ 2.สามารถดำเนินอาชีพของตนและมีรายได้อย่างต่อเนื่อง 3.สามารถป็นหน่วยเชื่อมโอกาสงานและส่งเสริมอาชีพร่วมกับภาคีได้

ในช่วงเวลาที่ผ่านมาโครงการได้ทำการจัดกิจกรรมหลายด้าน ตั้งแต่การสัมมนาเพื่อจัดทำแผนอาชีพรายบุคคล การพัฒนาทักษะพี่เลี้ยงระดับตำบล การพัฒนาทักษะการตลาด การถอดบทเรียนชีวิต เป็นต้น ซึ่งหลักสูตรทั้งหมดนี้ก็ได้ทำให้กลุ่มเป้าหมายมีความก้าวหน้าทั้งองค์ความรู้และทักษะเชิงปฏิบัติการมากขึ้น

หนึ่งในสมาชิกของโครงการได้เล่าถึงประสบการณ์จากเข้าร่วมโครงการนี้ว่า “เหตุผลที่เข้าร่วมโครงการนี้ เพราะโครงการนี้แตกต่างจากโครงการอื่น เนื่องจากมีการฝึกทักษะอาชีพให้คนพิการแตกต่างกันไปศักยภาพและความสามารถ ใครถนัดด้านไหนก็หนุนเสริมด้านนั้น”

“นอกจากนี้โครงการก็ยังสร้างให้เกิดการขยายกลุ่มเครือข่ายของคนพิการ ทำให้ได้มีพื้นที่แลกเปลี่ยนพูดคุยกันมากขึ้น ทำให้คนพิการเห็นคุณค่า ศักยภาพ ความสามารถของตนเอง และที่สำคัญคือ ช่วยปรับทัศนคติคนรอบข้างที่มีต่อคนพิการใหม่ กลายเป็นคนที่มีคุณค่าและมีความสามารถในการทำงานเลี้ยงตัวเอง เป็นที่ยอมรับในสังคม”

ในอนาคตหลังจากที่โครงการได้เสร็จสิ้นลง ภารกิจการฝึกทักษะและช่วยออกแบบให้กับคนพิการ น่าจะเป็นส่วนสำคัญในการสร้างรายได้และความภาคภูมิใจในชีวิตให้กลุ่มเป้าหมาย ซึ่งย่อมจะช่วยให้เกิดผลดีทั้งด้านเศรษฐกิจและสังคมในชุมชนด้วย นอกจากนี้หลังจากที่คนพิการมีสุขภาพจิตที่ดีขึ้น ความพึงพอใจในชีวิตก็ย่อมตามมา ทำให้โอกาสที่พวกเขาจะเข้าไปมีส่วนร่วมในการช่วยเหลือคนพิการกลุ่มอื่นๆ ก็มีมากขึ้น เกิดเป็นวงจรความสำเร็จที่เกื้อกูลกันต่อไปในอนาคต